GEEN RONDE VAN OVERIJSSEL ZONDER VRIJWILLIGERS

Als er iemand is die met haar ogen dicht de Ronde van Overijssel kan rijden is het Henriëtte Vos. De Wierdense was maar liefst 25 jaar verantwoordelijk voor de route en de veiligheid langs het parcours. Vorig jaar nam ze afscheid uit het bestuur. “Veiligheid, zijwegen en verkeersregelaars. Als je een route maakt is het continue keuzes maken. Het is een grote puzzel.” 

Vice-wereldkampioen
Door haar lange wielercarrière kende de regio weinig geheimen voor haar. Het hielp Vos ook met het ‘lezen’ van de route. Ze weet hoe een wielrenner denkt en rijdt. Zelf had ze een ijzersterke sprint en werd Nederlands kampioen sprint op de baan en tweede op de achtervolging.

In 1998 won ze in Manchester het vicewereldkampioenschap in de categorie masters. Datzelfde jaar hing ze haar racefiets aan de wilgen. Zwanger koersen ging nou eenmaal niet. Maar het wielrennen bleef trekken. Al snel werd ze vrijwilliger bij de Ronde en kwam ze in het bestuur.



Zelf verkennen
Een wielerwedstrijd op UCI niveau is een grote verantwoordelijkheid, weet ze. Haar voorbereiding startte daarom vroeg in het jaar. Als er een verandering in het parcours was, door wegwerkzaamheden of een andere plek voor een tussensprint, ging zij altijd zelf verkennen. “Als je er bent zie je hoe de situatie echt is. Hoe loopt een bocht, ligt er zand, staat er misschien een paaltje, waar zijn de zijwegen. Je moet het goed in kaart brengen en opschrijven in de technische gids. De ploegen vertrouwen erop.”

Op de wedstrijddag gaf ze de briefing aan de pakweg tachtig motards en dertig verkeersregelaars en sprak ze de laatste details door met de motoragenten. Veiligheid staat voorop. “Je bent de spil tussen de politie, de verkeersregelaars en de wedstrijd.”

Politie erg dankbaar
De politie speelt al jarenlang een onmisbare rol bij de tweehonderd kilometer lange klassieker. Door personeelstekorten staat de begeleiding van wielerkoersen de laatste jaren onder druk. Het is een taak waar de motoragenten speciaal voor getraind zijn.

"We hebben in de afgelopen jaren een goede band opgebouwd. Vorig jaar namen agenten uit onze regio diensten elders over, om maar te zorgen dat hier voldoende motoragenten konden zijn. Dat wil wel wat zeggen. We mogen de politie erg dankbaar zijn.”

Van de wedstrijd zelf zag ze niet veel. Met haar vaste compagnon Jan Tyink reed ze altijd een paar minuten voor de karavaan uit, voor een last minute inspectie van het parcours. Daarin had ze contact met de commandowagen in koers van de politie. Misschien dat ze bij de 70e editie op 4 mei op haar gemak naar de 180 renners kan kijken.

Grote glimlach op de motor
Iemand die ook niet rustig naar de koers kijkt, is Olav Roeterink. De Rijssenaar schat zelf dat hij zo’n twintig jaar als motard de gastenbussen begeleidt. Een speciale klus waar hij geduld en een glimlach combineert met af en toe doorpakken. “De hele dag staat in het teken van de gasten en sponsoren.”



De Ronde van Overijssel is hem dierbaar. Op de vraag wanneer het begint te kriebelen antwoordt hij ‘constant’. “Het is gewoon een grote happening, waar je als Rijssenaar alleen maar trots op kunt zijn. Ik ben ook voorzitter van de Oranjevereniging en werk veel met vrijwilligers. Als je dan dit mega-evenement ziet, dat is jaloersmakend.”

Hoogtepunt Holterberg
Zijn ‘Overijssels Mooiste’ begint al vroeg, met de veiligheidsbriefing en het ontvangen van alle gasten. Als om 12 uur het startschot klinkt, begint de race tegen de klok. Om twee tot drie grote gastenbussen veilig en bijtijds op de afgesproken plekken te krijgen is het flink aanpoten, zegt hij.

Daarvoor mag hij als verkeersregelaar waar nodig het verkeer aanwijzingen geven. Een voorval van tien jaar geleden staat hem nog goed bij. “Het hoogtepunt voor de gasten is altijd de Holterberg, daar moet je ruim op tijd zijn voor het peloton komt. We waren gestrand in Nijverdal. Daar stond het verkeer muurvast vanwege een viering van zeventig jaar bevrijding. Samen met de agenten stonden we samen het verkeer te regelen zodat de bussen er door konden. Soms moet je even doorpakken.” 



Begeleider winnaars Na de finish is Roeterink nog niet klaar met begeleiden. Dan is hij een chaperonne van de nummer een, twee of drie. “Dan zorg ik ervoor dat ze op tijd bij het podium zijn voor de huldiging. Ik weet nog dat ik de winnares bij de vrouwen mocht begeleiden. Zij zat op haar fiets en ik drukte haar via het steuntje onder haar zadel naar voren. Later hoorde ik dat het er op televisie een beetje vreemd uitzag,” lacht hij. Vorig jaar ging hij met winnaar Coen Vermeltfoort naar de champagne en bloemen. Wie wordt het deze keer?

Je ziet het: